Skip to main content

Co jest lepsze: paracetamol czy ibuprofen? To pytanie bardzo często zadaje sobie każdy z nas kupując lek przeciwbólowy. Jednak najtrudniejszy wybór mają rodzice, którzy, sięgając po lek na gorączkę u swojej małej pociechy, zastanawiają się, który będzie miał mniej skutków ubocznych i będzie bardziej skuteczny.

Paracetamol to lek przeciwbólowy i przeciwgorączkowy. Natomiast ibuprofen wykazuje dodatkowo działanie przeciwzapalne, czyli działa tam, gdzie powstaje stan zapalny.

W 1983 roku Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) ogłosiła, że lekiem najbezpieczniejszym, czyli tzw. lekiem pierwszego wyboru u niemowląt i małych dzieci, jest paracetamol.

W przeciwieństwie od ibuprofenu, który można stosować u dzieci od 3. miesiąca życia, paracetamol podajemy już od pierwszych dni życia. Wynika to między innymi stąd, że ibuprofen jest znacznie silniejszym środkiem przeciwbólowym i przeciwgorączkowym.

Ponadto ibuprofen:

  • nie może być podawany dzieciom z chorobami nerek,
  • nie może być podawany na czczo, ponieważ podrażnia błonę śluzową żołądka,
  • nie może być podawany w trakcie biegunki.

Kiedy sięgać po ibuprofen, a kiedy po paracetamol?

Przypadek 1

Jeśli maluch, który nie ukończył 3. miesiąca życia, gorączkuje i nie znamy przyczyny nagłego wzrostu ciepłoty ciała (brak innych objawów) zawsze podajemy paracetamol.

Warto sięgnąć po stężony preparat w zawiesinie, który najłatwiej będzie podać maleństwu, ze względu na małą ilość płynu do połknięcia. Ponadto dawkę odpowiednią do masy ciała dziecka będzie nam łatwiej odmierzyć za pomocą dołączonego kroplomierza.

Nie zaleca się natomiast podawania dzieciom leków przeciwgorączkowych w czopkach, gdyż nie mamy pewności, że substancja czynna wchłonie się w odpowiedniej dawce (ze względu na częstotliwość wypróżnień) i czy lek zadziała. Czopki wybieramy w ostateczności, np.: gdy dziecko wymiotuje lub silnie ulewa.

Wielu rodziców stosuje również naturalne metody obniżania gorączki u dziecka. Należy jednak pamiętać, że ochładzanie ciała dziecka możemy zastosować dopiero po podaniu leku. Nigdy nie stosujemy tej metody zamiast leku przeciwgorączkowego.

Przypadek 2

W przypadku, gdy dziecko ukończyło 3. miesiąc życia i oprócz gorączki (powyżej 38,5°C) zaobserwujemy również stan zapalny w obrębie gardła lub ucha (zaczerwienienie) podajemy mu ibuprofen.

W takiej sytuacji konieczne jest podanie leku, który, oprócz działania przeciwgorączkowego, wykazuje również działanie przeciwzapalne.

Przypadek 3

Sprawa wygląda inaczej, gdy dziecko ukończyło 3. miesiąc życia i oprócz gorączki skarży się na ból brzuszka. W sytuacji, gdy dolegliwość związana jest z problemami żołądkowo-jelitowymi zawsze podajemy paracetamol.

Przypadek 4

Kilkuletnia Basia wraca z przedszkola z gorączką. Od pani wychowawczyni dowiadujemy się, że szaleje ospa wietrzna. W takiej sytuacji zawsze podajemy paracetamol.

Gdy podejrzewamy, że pociecha ma ospę wietrzną, półpaśca, mononukleozę, gorączkę trzydniową („trzydniówkę”) zawsze sięgamy po paracetamol. Przy tego typu schorzeniach ibuprofen sprzyja zakażeniom bakteryjnym (paciorkowcowym).

Przypadek 5

W sytuacji, gdy maluch ma kilka lat i objawy wskazują na anginę o podłożu bakteryjnym (gorączka, czerwone gardło, chropowata wysypka, powiększone migdałki, silny ból podczas przełykania)

podajemy ibuprofen. Jeśli jednak jest to angina typu wirusowego lub mononukleoza sięgamy po paracetamol.

Zawsze, gdy mamy wątpliwość jaka jest przyczyna wystąpienia gorączki podajemy dziecku paracetamol. W przeciwieństwie do ibuprofenu, paracetamol jest lekiem znacznie bezpieczniejszym i mniej gastrotoksycznym.

Odradza się również podawania preparatów mających w składzie zarówno paracetamol, jak i ibuprofen. Szczególnie u dzieci, które nie ukończyły 5. roku życia.

Podając dziecku lek pamiętajmy również o tym, aby sprawdzić dokładnie dawkowanie, ponieważ leki dostępne na rynku mogą mieć różne stężenia. Podając zbyt dużą dawkę leku możemy go przedawkować, a podając zbyt małą dawkę leku może być on nieskuteczny.

Żadna z informacji przedstawionych powyżej nie stanowi diagnozy ani zalecenia lekarskiego. We wszystkich sprawach zdrowotnych należy skonsultować się z lekarzem.